Depresja dzieci i młodzieży
Dodany dnia: 16.01.2015
Zaburzenia depresyjne są jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznych, na jakie chorują młode osoby. Rozpowszechnienie tego zaburzenia wśród młodzieży wynosi ponad 8%.
Różnorodność objawów to, co przede wszystkim kojarzy nam się z depresją, czyli obniżenie nastroju, brak odczuwania radości, przyjemności z dotychczasowych zajęć, mniejsza aktywność, zmiana apetytu, utrata energii, poczucie bezwartościowości, winy, nawracające myśli o śmierci i samobójstwie, to także może dotyczyć młodego pacjenta. Jednak ze względu na jego wiek, ekspresja tych stanów może być inna niż w przypadku osób dorosłych.
Nie istnieją osobne wytyczne diagnozowania depresji u dzieci. Obecnie rozpoznaje się ją na podstawie kryteriów dla dorosłych. Różnice dotyczą tylko czasu trwania tych objawów oraz wymienia się dodatkowe, specyficzne objawy, które mogą modyfikować obraz choroby u dzieci. One też powodują, że depresję trudniej u nich rozpoznać, bo np. dominującym nastrojem u dzieci może być w takiej sytuacji drażliwość, a nie jego obniżenie.
Specyficzny obraz objawów depresyjnych u dzieci i młodzieży może przybrać wiele form:
- liczne, zmienne, niespecyficzne skargi somatyczne, np. bóle głowy, mięśni, żołądka lub zmęczenie, brak odpowiedniego dla wieku i wzrostu przyrostu masy ciała, nie je w szkole drugiego śniadania, chudnie, może przysypiać na lekcji, jest niewyspany,
- częste nieobecności w szkole, unikanie jej, gorsze wyniki w nauce,
- wybuchy gniewu, krzyku, skarg, niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu, złość, wrogość,
- znudzenie, trudności w skupieniu się na lekcji, koncentracji na zadaniu, śledzeniu toku zajęć,
- utrata zainteresowania zabawami z przyjaciółmi, wycofanie się z nich, dziecko jest obojętne wobec sytuacji, które wcześniej sprawiały mu radość np. sukcesy w szkole, wycieczki, wyjście do kina,
- ucieczka przed wysiłkiem,
- alkohol, narkotyki,
- społeczna izolacja, słaba komunikacja, trudności w kontaktach z ludźmi,
- obawy przed śmiercią,
- wygórowana nadwrażliwość na odrzucenie,
- zachowania ryzykowne, niebezpieczne, bez przewidywania konsekwencji.
Ponadto często można dostrzec u dzieci zaniżoną samoocenę, utratę sensu podejmowanych czynności, negatywną ocenę przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Pojawić się też mogą myśli samobójcze, co jest szczególnie niebezpieczne u dzieci z dodatkowymi zaburzeniami zachowania i kontroli zachowań impulsywnych, które nierzadko współistnieją z depresją. Aż u 40 do 70% dzieci i młodzieży z depresją występują inne zaburzenia psychiczne, najczęściej są to zaburzenia zachowania, zaburzenia lękowe, stosowanie używek, czy ADHD.
Uwaga! Jeśli dziecko wypowiada myśli na temat braku sensu życia, interesuje się umieraniem, twierdzi, że chciałby zasnąć i więcej się nie obudzić, szuka informacji na temat leków, trucizn, ujawnia choćby niewielkie zamiary popełnienia samobójstwa, to istnieje poważne ryzyko podjęcia przez nie próby samobójczej. W takiej sytuacji kontakt ze specjalistą powinien być natychmiastowy. Może się okazać, że konieczna będzie hospitalizacja dziecka.
Tekst: lek. Anna Zielińska
Źródło: www.depresja.org